Jesion mannowy - Fraxinus ornus

Jesion mannowy pochodzi z południowej Europy i Azji Mniejszej. U nas spotyka się go rzadko, zwykle na zachodzie kraju. Ten gatunek nie jest bowiem całkowicie odporny na mróz i w surowe zimy może przemarzać. Ozdobą jego są białe, pachnące kwiaty, zebrane w gęste wiechy długości 15 cm. Pojawiają się one u nas zwykle w maju i w czerwcu. Liście są zielone, 5-9 -listkowe (listki są bardziej zaokrąglone niż u jesionu pospolitego - Fraxinus excelsior). Gatunek ten tworzy niewielkie drzewa (w Polsce najwyższe osiągają do 20 m wysokości), ale często rośnie krzaczasto (zwłaszcza uszkodzony przez mróz). Bardzo dobrze znosi suszę, słabe gleby o różnym odczynie i intensywne nasłonecznienie. Nazwa gatunku pochodzi od soku, który wypływa z uszkodzonych lub specjalnie w tym celu nacinanych pędów, i tężeje na powietrzu tworząc grudki słodkiej substancji zwanej "manną" (ma właściwości lecznicze). Podstawową metodą rozmnażania tego jesionu, zwłaszcza wielu jego odmian, jest okulizacja lub szczepienie w ręku, gdyż rośliny otrzymane z nasion bardzo różnią się pokrojem.