Jeżyna wzniesiona - Rubus nessensis

Jedna z najwyższych polskich jeżyn dorastająca do 3 m wysokości. Pędy w młodości wyprostowane i na wierzchołku lekko przegięte, później wyginające się łukowato, w dolnej części obłe, wyżej kanciaste, zielone i nagie. Kolce rzadko rozmieszczone, drobne, cienkie i proste, czerwonobrunatne do prawie czarnych. Liście najczęściej 5-listkowe (rzadziej z 7 listkami), z których dwa dolne wyraźnie mniejsze od pozostałych i osadzone na bardzo krótkich ogonkach. Blaszki cienkie, żywozielone, z wierzchu połyskujące, pod spodem z rzadkim owłosieniem na nerwach. Brzegi drobno, nierówno, ostro piłkowane. Kwiatostan groniasty, 5-8 kwiatowy. Działki zielone. Płatki białe lub (rzadko) zaróżowione. Owoc czerwonawo-brunatny, kwaśny. W Polsce gatunek dość częsty, występujący przeważnie na siedliskach żyznych i wilgotnych, w lasach oraz na polanach śródleśnych, przy drogach, rowach itp.