|
[ Wieruszka pogięta ]
Owocnik: kapelusz średnicy 4-10 cm, higrofaniczny: od białawego (przy wysychaniu) aż do oliwkowo-szaro-żółtego (gdy jest wilgotny). Powierzchnia gładka, brzeg u niektórych okazów delikatnie paskowany od przeświecających blaszek. Blaszki początkowo białe później różowieją, o ostrzu często drobno piłkowanym (zwłaszcza u młodych okazów), przy trzonie wykrojone ząbkiem, zaokrąglone lub lekko zbiegające. Trzon białawy, o wymiarach 5-12 x 0,3-1,5 cm, gładki, lśniący, włóknisty, kruchy, wewnątrz początkowo pełny, później pusty. Miąższ białawy, o smaku łagodnym i bez zapachu (lub o zapachu alkalicznym). Zarodniki o wymiarach 8-10 x 7-8 µm, prawie kuliste w zarysie, wieloboczne, gładkie. Wysyp różowy.
Występowanie: dość częsty, późnym latem i jesienią; pojedynczo i w grupach na ziemi w lasach liściastych i mieszanych, najczęściej pod bukami, w miejscach wilgotnych.
Wartość: trujący; po 1/2-3 godzinach od spożycia powoduje wymioty i biegunkę. Substancje trujące nie są jeszcze znane.
Uwaga: przy oznaczaniu gatunku ważne jest stwierdzenie braku mącznego zapachu. Gatunek podobny: mniejszy i ciemniejszy higrofaniczny kapelusz ma wieruszka jedwabista - E. sericeum (Bull. ex Merat) Quel., której owocnik ma charakterystyczny zapach świeżej mąki. Rośnie gromadnie na łąkach.
Literatura:
- Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda - "Grzyby i ich oznaczanie"
- Ewald Gerhardt - "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik"
|