Muchomor czerwieniejący - Amanita rubescens (Pers.) S.F. Gray
Rodzina: muchomorowate - Amanitaceae
|
Owocnik: kapelusz średnicy 5-25 cm, bladoczerwonawy, brązowoczerwonawy lub jasnobrązowy z odcieniem czerwonym. Powierzchnia sucha, pokryta brązoworóżowymi łatkami o różnych rozmiarach. Blaszki białe, po dojrzeniu nieco czerwieniejące, uszkodzone barwią się na brązowoczerwono, gęsto ustawione, zbliżone do trzonu lub wolne. Trzon początkowo białawy, później brązowoczerwonawy, wielkości 10-15 x 1-3 cm, na powierzchni drobno kosmkowaty, opatrzony prążkowanym pierścieniem. Pierścień biały (jeśli żółtawy; rzadka odmiana var. annulosulphurea). U podstawy trzon bulwiasto zgrubiały i otoczony resztkami pochwy w kształcie nieregularnych wałeczków. Miąższ biały, uszkodzony zmienia barwę na czerwonawa, kruchy, o smaku łagodnym i bez zapachu. Zarodniki o wymiarach 8-10 x 6-7µm, szerokoelipsoidalne, gładkie. Wysyp biały. Występowanie: Bardzo pospolity. Występuje od czerwca do października w różnych lasach, najczęściej iglastych. Wartość: Jadalny, smaczny, należy mocno podgrzać. Muchomor czerwonawy często jest silnie zaczerwiony, chociaż tego nie widać, i jego miąższ łatwo się psuje. Dlatego należy zbierać tylko młode okazy z zamknietym kapeluszem. Przy jego zbieraniu zaleca się dużą ostrożność, aby nie pomylić go z innymi, trującymi muchomorami. Literatura:
- Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda - "Grzyby i ich oznaczanie" - Ewald Gerhardt - "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik" |
| Kołobrzeg: | Mirocice - zagajnik sosnowy obok torów |
| gm. Ustronie M.: | Kołobrzeski Las |