|
Opis: Mech plagiotropowy. Darnie rozłożyste, luźne, zielone, u starszych osobników matowe, ciemnozielone. Łodyżki główne łukowato wznoszące się, o dł. do 15-20 cm, regularnie potrójnie pierzasto rozgałęzione, gęsto pokryte rozgałęzionymi, brodawkowatymi parafiliami. Łodyżki drugiego i trzeciego rzędu ułożone w jednej płaszczyźnie. Liście łodygowe o dł. do 2 mm, słabo zbiegające, z trójkątnej lub sercowatej nasady nagle zwężone w długi, prosty, lekko piłkowany kończyk. Liście gałązkowe mniejsze, krótko jajowato-lancetowate. Komórki blaszki liściowej owalne, u liści łodygowych dwustronnie brodawkowane (u liści gałązkowych brodawkowane tylko od strony grzbietowej). Szczytowe komórki liści na końcach gałązek z reguły pojedyncze, zaostrzone. Żebro pojedyncze, kończy się przed szczytem. Puszka cylindryczna, zgięta, czerwonobrunatna, seta ciemna, gładka, o dł. 3-5 cm.
Występowanie: Rośnie często w wilgotnych lasach (szczególnie w olszynach) oraz na brzegach potoków i źródlisk leśnych. Gatunek pospolity w całym kraju.
Uwagi: Możliwe pomyłki: inne tujowce mają na szczycie liści gałązkowych komórki tępe, z 2-4 ząbkami, natomiast T. tamariscinum ma tylko jedną, zaostrzoną komórkę. Piętrowym typem wzrostu odznacza się też gajnik lśniący. Jednak nie występują u niego brodawkowate komórki
(dlatego jego darnie błyszczą się). Oba gatunki różnią się też kolorem liści: H. splendens jest żółtozielony, T. tamariscinum ciemnozielony, a także łodyżek: H. splendens ma czerwone, T. tamariscinum - zielone. Poza tym H. splendens rośnie zwykle na suchych siedliskach w borach sosnowych i świerkowych.
Objęty częściową ochroną gatunkową
Literatura:
- Vítězslav Pláek - "Mszaki w lasach. Przewodnik terenowy dla leśników i taksatorów"
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin
|