Wstecz

Siedliska przyrodnicze wymagające ochrony

2120 Nadmorskie wydmy białe


Jest to system różnej wysokości wyniesień wydmowych, o kształcie wałów lub kopców, utrwalanych przez luźną pokrywę inicjalnej roślinności z dominacją wysokich traw: wydmuchrzycy piaskowej i piaskownicy zwyczajnej. Jest to układ wybitnie niestabilny, piasek jest przewiewany (ruchome wydmy), rośliny są zasypywane i odsłaniane. Siedlisko reprezentowane jest przez wydmy wzdłuż pasa nadmorskiego, z pominięciem najsilniej abradowanych odcinków dyluwialnych i aluwialnych.
Lepiej wykształcone postaci spotkać można na najmniej uczęszczanych odcinkach brzegu aluwialnego: między Pogorzelicą a Mrzeżynem (354-362 km wybrzeża), między Rogowem a Dźwirzynem (346-348 km), między Dźwirzynem a Grzybowem (339-343 km). Na pierwszym z odcinków wydmy są szczególnie intensywnie niszczone przez abrazję i wtórnie usypywane - stąd występują tam różne stadia i formy wykształcenia siedliska.
Mimo lokalnych zniszczeń aluwialnego brzegu na wschód od Dźwirzyna, to właśnie tam występują najszersze wały wydm białych na odcinku Trzebiatowsko - Kołobrzeskiego Pasa Nadmorskiego.



Tekst opracowany na podstawie Planu Zadań Ochronnych dla obszaru "Trzebiatowsko - Kołobrzeski Pas Nadmorski"