Skoczonosek głogowy - Rhamphus oxyacanthae (Th. Marsham, 1802)
Rząd: chrząszcze - Coleoptera
Rodzina: ryjkowcowate - Curculionidae
|
Morfologia: Długość ciała 1,2-1,6 mm. Najmniejsze osobniki skoczonosków dorastają ledwie do jednego milimetra, co czyni je najmniejszymi ryjkowcami w faunie Polski. Skoczonosek głogowy jest jednym z trzech gatunków rodzaju wyróżniającego w plemieniu minujących liście różnych drzew i krzewów skoczonosów nie tylko wielkością i czarną barwą, ale też prostymi, nie zgiętymi kolankowato czułkami, oraz zbliżonymi do siebie oczami. Pazurki stóp pozbawione są ząbków. Uda tylnych nóg zgrubiałe. Tak jak inne Rhamphini uciekają od prześladowców wykonując sprężyste skoki, które przy ciepłej pogodzie pozwalają na rozwinięcie skrzydeł w powietrzu.
Biologia: Aktywność: maj - październik. Larwa zimuje w minie, w opadłym liściu. Imagines i larwy foliogiczne, dorosłe wygryzają dziurki w miękiszu liści głogów, jarząbów i drzew owocowych, zawsze od spodniej strony, w takie wygryzienia składane są też jaja. Larwy tworzą małe, placowate miny rozprzestrzenione po blaszce liściowej. Występowanie: Skraje lasów, miedze, parki, sady. Pospolity. Literatura:
- Klucze do oznaczania owadów Polski, część XIX, zeszyt 98f - Mapa Bioróżnorodności. Krajowa Sieć Informacji o Bioróżnorodności, http://baza.biomap.pl |
| gm. Kołobrzeg: | Paprocie (Nowakowski 1954, Burakowski et al. 1997) |