Dąb czerwony - Quercus rubra

Jest drzewem wysokości do 20 metrów. Odznacza się szybkim wzrostem. Liście w zarysie odwrotnie jajowate lub szeroko eliptyczne, długości do 25 cm i szerokości 15 cm, ostro klapowane, o wrębach dochodzących najwyżej do połowy szerokości blaszki. Z wierzchu liście ciemnozielone, nagie z kępkami brązowych włosków. Jesienią przebarwiają się na czerwonobrązowo lub czerwono.
Żołędzie siedzące lub krótkoszypułkowe, szerokojajowate lub prawie kuliste, średnicy 2,5-3 cm, osadzone w płytkiej, talerzykowatej miseczce. Z zewnątrz miseczka pokryta jest ściśle przylegającymi, omszonymi łuseczkami. Dąb obficie i corocznie obradza nasiona, które wysiane jesienią lub wiosną kiełkują w wysokim procencie.
Jest cennym drzewem przydrożnym jednak jego drewno jest znacznie gorsze od drewna dębów europejskich. Ma małe wymagania glebowe. Jest bardzo wytrzymały na mrozy i dosyć wytrzymały na suszę. Dobrze rośnie na glebach piaszczystych i w warunkach miejskich. Wymaga pełnego nasłonecznienia. Pochodzi ze wschodnich obszarów Ameryki Północnej.
Liście tego drzewa możemy zobaczyć na... naszych monetach. Przyjrzyjmy się uważnie np. pięciogroszówce. Są na niej przedstawione właśnie liście dębu czerwonego!