|
Owocnik: kapelusz średnicy 3-8 cm, za młodu oszroniony, wyglądający jak pomalowany pokostem, pod tą powłoką cielisty, z garbkiem lub pępkiem, stosunkowo mięsisty. Blaszki najpierw białe, później kremowe do cielistych, od zatokowatych do krótko zbiegających. Trzon białawy. Miąższ białawocielisty, elastyczny. Zapach charakterystycznie słodko-kwaskowaty. Wysyp biały do kremowego. Zarodniki o wymiarach 4-5 x 2,5-3,5 µm.
Występowanie: IX-XI(XII); w lasach liściastych i iglastych, w grupach i czarcich kręgach; częsty.
Wartość: trujący; zawiera dość dużo muskaryny, trucizny działajacej na nerwy. Objawy występują po upływie 1/4-4 godzin od zjedzenia. Objawy: silne pocenie, łzawienie, zaburzenia widzenia, wymioty, kolki żołądkowo-jelitowe. Silne zatrucie może spowodować śmierć.
Uwaga: ta bardzo zmienna lejkówka jest najbardziej zwracającym uwagę, najczęstszym i największym gatunkiem z grupy białych, trujących lejkówek z oszronionym kapeluszem. Wszystkie mają łagodny smak.
Literatura:
- Ewald Gerhardt - "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik"
|