|
Owocnik: podobnie zbudowany jak u sromotnika, lecz drobniejszy, rozwija się z białego czarciego jaja. Młody okaz przed pęknięciem jajowaty, wysokości do 4 cm i szerokości 2,5 cm, białawy. Po pęknięciu wysokości do 16 cm i grubości do 1 cm. Kapelusz stożkowaty, pokryty ciemnooliwkową, lepką masą zarodników, po ich rozsianiu jamki kapelusza i górna część trzonu żółtopomarańczowe lub morelowe. Zapach początkowo przyjemny, tytoniowy lub owocowy, potem zbliżony do woni sromotnika smrodliwego, ale znacznie słabszy. Zarodniki o wymiarach 4-5 x 1,5-2 µm, elipsoidalne, barwne, gładkie.
Występowanie: najczęściej w cienistych, wilgotnych lasach liściastych, np. grabowo - dębowo - lipowych, na żyznych glebach, zwykle w grupach, latem i jesienią. Rzadki. Mądziak psi zaliczany jest do grzybów ciepłolubnych, a jego pojawienie się na Pomorzu można łączyć z ociepleniem się klimatu.
Wartość: niejadalny.
Uwaga: do 30.09.2014 r. objęty był ścisłą ochroną gatunkową.
Literatura:
- Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda - "Grzyby i ich oznaczanie".
Publikacje:
- Kujawa A., Gierczyk B. 2011a. Rejestr gatunków grzybów chronionych i zagrożonych w Polsce. Część V. Wykaz gatunków przyjętych do rejestru w roku 2009. Przegląd Przyrodniczy 22(4): 16-68
- Kujawa A., Gierczyk B. 2016. Rejestr grzybów chronionych i zagrożonych w Polsce. Część IX. Wykaz gatunków przyjętych do rejestru w roku 2013. Przegląd Przyrodniczy XXVII, 3 (2016): 3-55
|