Strzępiak ceglasty - Inocybe erubescens A. Blytt
Rodzina: strzępiakowate - Inocybaceae
|
Owocnik: kapelusz śr. 3-8(12) cm, za młodu białawy do bladosłomkowego, w miejscach skaleczeń, a później także samoistnie, stopniowo ceglastoczerwono nabiegający (zwłaszcza podczas suchej pogody), w końcu czerwonobrązowy, stożkowato - dzwonkowaty do okrągławo wygiętego. Skórka naga, bez szczątków osłony. Brzeg charakterystycznie promieniście pękający. Blaszki za młodu prawie bezbarwne, później brudnooliwkowobrązowawe do rdzawobrązowawych. Trzon jaśniejszy od kapelusza, na starość również czerwieniejący, z podłużnymi włókienkami. Miąższ biały, później nabiegający ceglastoczerwonawo. Zapach za młodu często przyjemnie owocowy, później przypominający zapach nasienny. Zarodniki gładkie, 10-12(14) x 6-7,5 µm. Występowanie: V-VII; w lasach liściastych i mieszanych, w parkach, ogrodach, także na łąkach, gatunek wapniolubny, dość częsty. Wartość: trujący, zawiera dużo muskaryny. Objawy zatrucia występują po 1/4-4 godzinach. Grzyb powoduje silne pocenie się, zaburzenia widzenia, mdłości połączone z wymiotami, kolki żołądkowo-jelitowe; w ciężkich przypadkach także śmierć na skutek ustania krążenia. Literatura:
- Ewald Gerhardt - "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik" |
| gm. Ustronie M: | Kołobrzeski Las |
| gm. Gościno: | Pobocze drogi Gościno - Pławęcino |