Żółciak siarkowy - Laetiporus sulphureus (Bull.; Fr.) Murr.
Rodzina: pniarkowate - Fomitopsidaceae
|
Owocnik: owocniki średnicy do 40 cm, najpierw językowaty do bulwiastego, później wachlarzowaty, często dachówkowato ułożone nad sobą, na podłożu poziomym także rozetowaty. Powierzchnia nierówna, promieniście pomarszczona, pagórkowata, zamszowata, żółtopomarańczowa, przy brzegu cytrynowa. Brzeg falisty, powyginany, miejscami lekko podwinięty. Rurki cytrynowożółte, długości do 3 mm. Hymenofor siarkowożółty. Miąższ grubości do 3 cm, miękki, soczysty, serowaty, kremowożółtawy, kremowy lub morelowy, po wyschnięciu bardzo lekki i kruchy, biały lub słomkowożółty. Zarodniki o wymiarach 5-7,5 x 3,5-4,5 µm, jajowate lub szeroko jajowate, gładkie, bezbarwne. Wysyp początkowo słomkowożółty, szybko odbarwiający się do białego. Występowanie: na żywych i martwych drzewach liściastych, np. na robiniach, dębach, topolach, bardzo rzadko na iglastych. W lasach, ale najczęściej w parkach, przy drogach, także w sadach i ogrodach, lubi drzewa alejowe. Głównie na wiosnę, w maju i w czerwcu. Wartość: za młodu jadalny, smaczny, można go panierować jak kotlet i smażyć. Zaleca się przedtem obgotować. Literatura:
- Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda - "Grzyby i ich oznaczanie" - Ewald Gerhardt - "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik" |
| Kołobrzeg: | Ekopark Wschodni |
| gm. Ustronie M.: | Kołobrzeski Las |