|
[ Pachnica dębowa ]
Morfologia: Osiąga długość ciała 22-32 mm. Ubarwienie pokryw czarne lub brunatnoczarne zwykle z oliwkowym połyskiem.
Biologia: Bytuje głównie na drzewach starych, dębach i wierzbach, których butwiejące drewno stanowi pożywienie jego larw. Samica składa jaja w liczbie ok. 30. Wylęgłe pod koniec sierpnia larwy żerują przez 2-3 lata w wewnętrznych próchnowiskach drzew liściastych, dochodząc do 10 cm długości ciała. Jesienią ostatniego roku żerowania larwy budują z cząstek próchna i ekskrementów komorę poczwarkową, w której następnie zimują. Na wiosnę następnego roku następuje przepoczwarzenie.
Dorosłe chrząszcze prowadzą skryty tryb życia, przebywając przeważnie w dziuplach. Niekiedy tylko przelatują na kwiaty lub owoce w celu odbycia żeru. Szczyt aktywności przypada na godziny zmierzchowe i nocne. W stadium larwalnym jest typowym próchnojadem, odżywiając się rozłożonym przez grzyby drewnem. Owady odżywiają się sokiem wyciekającym z miejsc
mechanicznego uszkodzenia drzew i owoców.
Dojrzałe płciowo osobniki migrują niechętnie i wyszukują miejsca rozwoju dla nowego pokolenia w promieniu do kilkuset metrów (do 200 m). Przeniesienie się zapłodnionej samicy na większą odległość może być jedynie przypadkowe. Owady dojrzałe latają od maja do sierpnia.
Występowanie: Zasiedla ciepłe, świetliste lasy liściaste i mieszane, parki, a także zadrzewienia. Warunkiem koniecznym do rozwoju pachnicy jest obecność starych dziuplastych drzew. Zaliczany jest do reliktów puszczańskich.
Gatunek wymieniony w załączniku II Konwencji Berneńskiej
Gatunek wymieniony załączniku II i IV Dyrektywy Siedliskowej.
Ochrona gatunkowa: ścisła
Polska czerwona księga; VU - narażony
Czerwona lista zwierząt; VU - narażony
Literatura:
- Klucze do oznaczania owadów Polski, część XIX, zeszyt 28b
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt
|