Szeliniak świerkowy - Hylobius pinastri (Gyllenhal, 1813)
Rząd: chrząszcze - Coleoptera
Rodzina: ryjkowcowate - Curculionidae
|
[ Szeliniak mniejszy ] Morfologia: Długość ciała 6 do 9 mm. Nogi są przeważnie czerwonawe, znacznie jaśniejsze niż reszta ciała (chociaż trafiają się również wyjątki z ciemniejszymi nogami). Szczególnie wyraźnie widać to na udach oraz goleniach. U szeliniaka sosnowego, uda są przeważnie tego samego koloru, co całe ciało, czyli brunatno-czarne, rzadziej zaś czerwonawe. Ubarwienie u szeliniaka mniejszego jest brunatno-czarne lub czarne z licznymi, żółtawymi plamkami, utworzonymi z włosków, które są rozlokowane głównie w dolnej części pokryw oraz na przedpleczu. Biologia: Zasiedla sosnę zwyczajną, rzadziej świerk pospolity. Postacie dojrzałe żerują na korze, niekiedy uszkadzają również miazgę, a sporadycznie ogryzają także igły. Larwy żerują w łyku, następnie w bielu. Cykl rozwojowy podobny jak u H. abietis. Występowanie: Znany głównie z terenów nizinnych i wyżyn; notowano go ponadto z niższych partii Sudetów i Beskidów. Literatura:
- Klucze do oznaczania owadów Polski, część XIX, zeszyt 98c |
| gm. Kołobrzeg: | Las Charzyński |