Bielaczek - Mergus albellus

[ Tracz bielaczek ]
Najmniejszy przedstawiciel traczy w Polsce. Dł. ciała ok. 35 - 50 cm. Ubarwienie godowe samca charakterystyczne, białe z czarną plamą na grzbiecie, z tyłu głowy i wokół oka. Samica popielatoszara, z brązową głową. Szyja, podgardle i boki głowy białe. Dziób i nogi szaroniebieskie. Charakterystyczną cechą bielaczka w stosunku do pozostałych traczy jest krótki dziób. Tereny lęgowe bielaczka znajdują się na północy Eurazji. Gniazdo umieszcza w dziupli, często po dzięciole czarnym, zajmuje także budki lęgowe. W Polsce nie gniazduje, pojawia się liczniej w rejonie wybrzeża, podczas wędrówek i zimą. Poza sezonem lęgowym przebywa na wodach słodkich i w ujściach rzek oraz w zatokach. Samice często przebywają w stadach gągołów i innych kaczek. Pokarmem bielaczka są mniejsze ryby, latem drobne bezkręgowce oraz inne mniejsze zwierzęta wodne.

Gatunek wymieniony w zał. nr 1 Dyrektywy Ptasiej.

Objęty ścisłą ochroną gatunkową