Łodyga wzniesiona, rozgałęziona, słabiej owłosiona niż u świerzbnicy polnej. Roślina ma wysokość do 1 m. Liście najniższe łopatkowate, ząbkowane. Liście łodygowe pierzaste, podzielone na wąskie odcinki. Kwiaty zebrane w szczytowe główki, na początku czerwone z czasem fioletowo-niebieskie. Osadzone pojedynczo na długich, owłosionych szypułach. Kwiaty w kwiatostanie w kątach łuskowatych przysadek, a dno główek kwiatowych nieowłosione.
Bylina lub roślina dwuletnia. Występuje na niżu i pogórzu w zaroślach suchych, zboczach lub murawach. Kwitnie od lipca do października.