Bylina lub półkrzew. Ma zdrewniałe korzenie i dolne części łodyg, które są pokryte gęsto liśćmi i cierniami. Zwykle roślina ta osiąga wysokość 30-60 cm. Liście górne są pojedyncze, dolne - złożone z 3 listków (środkowy większy, długoogonkowy). Kwiaty barwy różowej mają kształt grzbiecisty (typowy dla roślin motylkowych), zebrane są w luźne grona.
Kwitnie od czerwca do września. Owocem jest brunatnożółty, owłosiony, zazwyczaj jednonasienny strąk.
Korzenie wilżyny ciernistej wykorzystywane są w ziołolecznictwie. Zawierają olejek eteryczny, garbniki, kwasy organiczne i sole mineralne. Stosowane są głównie w chorobach nerek, kamicy moczowej i gośćcu. Wchodzą w skład wielu mieszanek ziołowych. Wilżyna ciernista rośnie u nas na suchych łąkach, przydrożach, miedzach i zadarnionych zboczach. W stanie dzikim występuje dość rzadko (bardziej pospolita na zachodzie Polski). Na potrzeby farmaceutyczne roślina ta jest uprawiana dość często.
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin
| gm. Kołobrzeg: | Drzonowo: przydroża i żwirownia na południe od wsi (Bosiacka i in. 2002; Bosiacka i in. 2003); Stary Borek: przydroże na południe od miejscowości; Dźwirzyno: przydroże na wschód od miejscowości (Ziarnek 2014); ścieżka ze Stramnicy do ocz. wod. nr XX; skraj pastwiska przy Bogusławcu; przydroże przy Czarnym Stawie; pobocze drogi w Głowaczewie za mostem na Błotnicy (po lewej stronie drogi i za ok. 30 m - po prawej stronie) (Bosiacka i in. 2002); Obroty: przydroże śródpolne na północ od miejscowości; Głowaczewo: przydroże (Bosiacka i in. 2003); |
| gm. Ustronie M.: | Klify: zarośla na E od Ustronia M. |
| gm. Gościno: | Ołużna 0,5 km N (przydroże śródpolne) |