Jałowiec pospolity - Juniperus communis

Gatunek krajowy, spotykany w wielu miejscach Polski, najczęściej jednak w okolicach górskich. Bardzo zmienny w pokroju, przyjmujący postać krzewu lub niewielkiego drzewka, dorastającego do 10 m wysokości. Niewybredny w stosunku do gleby, rosnący nawet na piaskach, ubogich łąkach i pastwiskach. Szalenie światłolubny, wytrzymały na suszę i mróz. Ulistnienie składa się wyłącznie z igieł ułożonych po 3 w okółkach, sztywnych i kłujących, wąskich i długich. Okazy żeńskie rodzą granatowoczarne szyszkojagody, pokryte sinym nalotem. Owoce dojrzewają jesienią drugiego roku. Zbierane są od października do marca. Używany w wędliniarstwie do wędzenia wędlin. Nie ma znaczenia przemysłowego w takim rozumieniu jak jałowiec wirginijski.

Stosowany w lecznictwie. Wyciąg z owoców działa silnie moczopędnie, bakteriobójczo i żółciopędnie. Olejek z owoców lub drewna, głównie z korzeni jest składnikiem maści rozgrzewających. Spożycie większej ilości owoców powoduje pieczenie w jamie ustnej, występowanie nudności i wymiotów oraz pogorszenie czynności nerek.