Gąska tygrysia - Tricholoma pardinum (Quél.)
Rodzina: gąskowate - Tricholomataceae
|
Owocnik: Kapelusz młody ciemnoszary, z wiekiem popielaty, szarobeżowy, kremowoszary; powierzchnia sucha, początkowo włókienkowata, potem spękana na mniejsze lub większe, koncentrycznie ułożone ciemniejsze, dość duże włókniste łuski, łuseczki przylegające lub odstające; dość - duży (30)60-100(150) mm średnicy, mięsisty, początkowo półkulisty, potem długo wypukły, w centrum z płaskim garbkiem; brzeg długo podwinięty, z wiekiem pofałdowany i płatowaty; skórka kapelusza z trudem daje się oddzielać, wystaje poza blaszki.
Blaszki białe, brudnobiałe, z wiekiem z żółtym odcieniem; średnio gęste (L=100-120, I=1-5), wykrojone przy trzonie i przyrośnięte; u młodych egzemplarzy z kroplami wodnistej wydzieliny; ostrze tej samej barwy, poszarpane.
Trzon biały, kremowowobiały, u starych egzemplarzy u podstawy ochrowobrązowawy; powierzchnia sucha, u młodych egzemplarzy w górze z wodnistymi kroplami wydzieliny, w starości z grubymi włókienkami; (30)50-80(100) × 15-20(40) mm, krępy, masywny, cylindryczny, maczugowaty lub zwężający się ku nasadzie; pełny.
Miąższ kremowy, w podstawie trzonu brązoworóżowy, niezmienny; zapach silny mączny lub słodkawy, nieprzyjemny; smak łagodny mączno-rzodkwiowy.
Wysyp zarodników biały. Występowanie: Gatunek częsty ale tylko na glebach wapiennych lub zasadowych. Wyrasta latem i jesienią, pojedynczo lub w grupach, zarówno w lasach liściastych pod bukami jak i w iglastych pod świerkami i jodłami. Wartość: trująca, powoduje bardzo silne niedyspozycje żołądkowo-jelitowe. Literatura: - Ewald Gerhardt - "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik" |
| gm. Ustronie M.: | Kołobrzeski Las |