Jeleń szlachetny - Cervus elaphus

Jeleń szlachetny pokryty jest krótkim i przylegającym włosem. Sierść jelenia szlachetnego jest w zimie siwobrunatna, a w lecie rdzawobrunatna, wierzch głowy, szyja, podbrzusze i nogi są barwy ciemniejszej od reszty ciała. Ogon dochodzi do 15 cm długości.
W Polsce może osiągać 2,5 m długości i wysokość w kłębie do 1,5 m. Masa ciała dużego jelenia dochodzi do 350 kg. Masa spotykanych w Polsce jeleni waha się w granicach 150-160 kg, przy czym największe rozmiary osiągają osobniki około ósmego roku życia. Ciężar zależny jest od obszaru występowania i dostępności pokarmu.
Charakteryzuje się dużym porożem (wieniec) o okrągłym pniu i dużej liczbie odrostków. Poroże zrzucane jest w połowie zimy i odrasta wczesną wiosną, osiągając największe rozmiary na początku lata u około 10-letnich osobników. Liczba odnóg i masa poroża zwiększa się z wiekiem jelenia do 10-14 roku życia, u starszych osobników maleje. Jelenie mają bardzo dobry węch i słuch.
Pożywienie jeleni stanowią pędy, liście, kora i owoce drzew i krzewów, trawy, zboża, zioła, ziemniaki, buraki, a zimą zeschnięte trawy, mchy, porosty, pączki i młode pędy drzew iglastych. Wychodzą też na pola uprawne skuszone burakami, kapustą, ziemniakami i zbożami.

W Polsce występuje we wszystkich większych kompleksach leśnych. Głównym środowiskiem są nizinne i górskie lasy liściaste i mieszane.

Gatunek łowny z okresem ochronnym.
Okresy polowań: Rozp. MŚ z dnia 16 marca 2005 r., zmiana w Rozp. MŚ z dnia 1 sierpnia 2017 r.
- byki - od 21 sierpnia do końca lutego,
- łanie - od 1 września do 15 stycznia,
- cielęta - od 1 września do końca lutego.