Turzyca nibyciborowata - Carex pseudocyperus (L. 1753)
Rodzina: turzycowate - Cyperaceae
Tworzy zwarte kępy. Łodyga ostro trójkancista o wysokości 40-100 cm. Liście wąskie, szerokości 9-13 mm, dłuższe od łodygi. Kłosów żeńskich od trzech do sześciu, długości 2-6 cm, szerokości 8-12 mm, zwisających na szypułkach, spośród których utrzymująca najniższy kłos jest najdłuższa. Kwitnie w maju i czerwcu, niekiedy w lipcu. Znamiona: 3.
Pospolita na podmokłych łąkach i w obniżeniach terenów np. rowach melioracyjnych czy torfowiskach. Porasta brzegi wypłyconych jezior oraz starorzecza. Gatunek charakterystyczny dla olsu.
Kołobrzeg: | Bardzo częsty; olsy, łęgi, szuwary m.in. Ekopark Wschodni |
gm. Kołobrzeg: | Rozproszony - łozowisko na torfowisku przejściowym; ocz. wod. i śródpolne zagłębienia bezodpływowe; brzegi stawów; wilgotne łąki; zbiorowiska szuwarowe - Kolonia Obroty za Starym Miastem oddz. 194 b, m; ocz. wod. nr VI 1,4 km na S od Drzonowa; ocz. wod. nr X w Starym Mieście; oczko wodne k/Grzybowa; I staw k/parkingu na NW od Grzybowa; wilgotne łąki i szuwary k/Grzybowa |
gm. Ustronie M.: | Stawy w Lesie Kołobrzeskim; mokradło 0,5 km W od Sianożęt; Oczko Śródpolne II - Gwizd |
gm. Gościno: | Parowa |
|