|
Owocnik: kapelusz średnicy 6-12 cm, żółtozielonawy do niebieskozielonawego, grynszpanowy, miejscami także żółtawo blaknący. Skórka poletkowato-łuskowato pękająca, zawsze matowa i bez połysku. Blaszki białe do bladokremowych, na starość brązowawo plamiste. Trzon biały. Podstawa często z rdzawymi plamkami. Miąższ biały, wkrótce brązowiejący, dość twardy i suchy. Smak łagodny. Wysyp biały, rzadko bladokremowy. Zarodniki z brodawkami osobno rozmieszczonymi lub częściowo siatkowato połączonymi, 6-8,5(10) x 5-7 µm.
Występowanie: VII-IX; w lasach liściastych i iglastych, zwłaszcza pod dębami, jednak także w lasach świerkowych; dość częsty, chociaż jego występowanie wydaje się malejące.
Wartość: jadalny; bardzo smaczny, jeden z najlepszych i najwydajniejszych gołąbków spożywczych.
Uwaga: Możliwość pomylenia z gołąbkiem grynszpanowym, niektóre formy gołąbka modrożółtego.
Literatura:
- Ewald Gerhardt - "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik"
|