Kumak nizinny - Bombina bombina
Rodzina: kumakowate - Bombinatoridae
|
Długość ciała do 6 cm, masa do ciała do 6g. Jest to płaz o drobnej budowie ciała, wyglądem zewnętrznym bardziej przypomina miniaturową ropuchę, niż żabę. Skóra na grzbiecie ciała pokryta dużymi gruczołami jadowymi i śluzowymi. Grzbiet ciała ubarwiony na kolor brązowo-oliwkowy lub szary. Bardzo natomiast charakterystyczne jest ubarwienie brzucha. W Polsce występuje na całym niżu. Jest pospolity, nigdzie jednak nie występuje w dużych skupiskach. Odżywia się głównie larwami i postaciami dorosłymi owadów wodnych, pająków i skorupiaków, a także małymi rybkami (szczególnie narybkiem karpia). Jesienią, gdy temperatura wody spadnie poniżej ok. 10 stopni Celsjusza, kumaki opuszczają zbiorniki wodne i wychodzą na ląd w poszukiwaniu miejsca na zimowanie. Na sen zimowy wybierają nory ziemne, gdzie zimują na głębokości ok 50 cm, zwykle gromadnie, często wspólnie z ropuchami i traszkami. Nazwę swą zawdzięcza charakterystycznemu głosowi, przypominające monotonne stękanie. Głos kumaków jest bardzo donośny. Wydawany on jest przez cały okres aktywnego życia, szczególnie często w okresie godowym. Gatunek wymieniony w załączniku II i IV Dyrektywy Siedliskowej. Objęty ścisłą ochroną gatunkową Czerwona lista zwierząt; DD - o słabo rozpoznanym statusie Głos 
|
| Kołobrzeg: | Ekopark Wschodni |
| gm. Ustronie M.: | Polne oczko SE od Rusowa |
| gm. Siemyśl: | Bagno pod Górą Białokurską |
| gm. Rymań: | Mszar Śródpolny Dębica, Mokradło koło Dębicy, Kemy Rymańskie, Dolina Mołstowej, rejon Gorawina - 10 stanowisk |