Bażyna czarna - Empetrum nigrum L. s. str.
Rodzina: wrzosowate - Ericaceae
Wieloletnia zimozielona płożąca krzewinka, osiągająca wysokość 15-50 cm. Liście drobne, skórzaste, zwinięte, niekiedy prawie szpileczkowate.
Jasnoróżowe kwiaty zebrane w kilkukwiatowe baldachogrona na szczytach pędów. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Działki kielicha orzęsione, korona dzbaneczkowatego kształtu. Jeden górny słupek z kilkukomorową, pękatą zalążnią i szerokim, podzielonym na kilka płatów znamieniem, które utrzymuje się jeszcze długo po przekwitnięciu kwiatów. Pręciki na długich nitkach z czerwonawymi pylnikami. Roślina obupłciowa lub dwupienna (u różnych podgatunków). Bażyna obupłciowa występuje w wyższych położeniach górskich.
Owocem bażyny jest kulista, czarna, jagoda o średnicy do 5 mm. Owoce są jadalne. Nazwa rośliny nawiązuje do koloru owoców.
Podobnie jak u innych wrzosowatych, system korzeniowy bażyny czarnej funkcjonuje w oparciu o mikoryzę ze specyficznymi grzybami.
w Polsce występuje wzdłuż wybrzeża Bałtyku, na wydmach, w nadmorskich borach sosnowych i na torfowiskach. Wszędzie jest indykatorem cennych środowisk. Poza strefą przymorską rzadka. Zaliczany do gatunków typu arktyczno-alpejskiego.
Jest reliktem glacjalnym.
Objęty częściową ochroną gatunkową; (od 1.03.2015 r.)
Cenny dla Pomorza Zachodniego; R - rzadki
Literatura:
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin
gm. Kołobrzeg: | Bór Wrzoścowy, Brzezina Bagienna; wydmy szare na E od Dźwirzyna; nadmorski bór bagienny oddz. 204a; bór bażynowy na N od oddz. 205a, na N od 205c, na N od oddz. 204a, w oddz. 203a, 203d, 202b, 205b, 205d, na N od oddz 206, na N od oddz. 202 |
gm. Dygowo: | Torfowisko Stramniczka, Torfowisko Gąskowo |
gm. Gościno: | Pobłockie Lasy |
| Mapa rozmieszczenia gatunku w kwadratach o boku 1x1 km wg siatki ATPOL |
|