Obrowskie Sosny

Mapa: Obrowskie Sosny

Jest to kompleks leśny między miejscowościami Budzistowo, Niekanin, Obroty, graniczący od strony zachodniej i południowej z rzeką Parsętą, stanowiący oddziały 192 - 200 Lasów Państwowych w zarządzie Nadleśnictwa Gościno, Leśnictwo Świelubie. Zajmuje powierzchnię ok. 215 ha.

Dominującym typem lasu są tu monokultury sosnowe w oddziałach 195 - 200. Rozwijają się one na potencjalnym siedlisku kwaśnych dąbrów Querco roboris-Pinetum (Pino-Quercetum). W niższej warstwie drzewostanu i w podszycie odnawia się dąb szypułkowy. Obok dębu w podszycie rośnie kruszyna pospolita, buk zwyczajny, brzoza brodawkowata, jarząb pospolity, świerk pospolity, czeremcha amerykańska, rzadko wiciokrzew pomorski. Miejscami występuje niekorzystne zjawisko ekspansji jeżyn Rubus sp.

W runie częsty jest śmiałek pogięty, nielicznie rosną: borówka czarna, wrzos pospolity, siódmaczek leśny, konwalijka dwulistna, pszeniec zwyczajny, nerecznica krótkoostna, Bardzo rzadko pojawia się korzeniówka pospolita. Sporadycznie spotkać można gatunki siedlisk mezotroficznych - kokoryczka wielokwiatowa i nerecznica szerokolistna. W warstwie mszystej dominują mchy borowe: brodawkowiec czysty, widłoząb miotlasty, rokietnik pospolity ale spotkać można także płonnik pospolity czy fałdownik nastroszony.

Niektóre fitocenozy nabierają cech typowych dla kontynentalnego boru mieszanego Querco roboris-Pinetum. Szczególnie duży udział gatunków z klasy Querco - Fagatea (eutroficzne i mezotroficzne lasy liściaste) cechuje płaty z dosadzanym dębem (oddz. 197d). Występują tu dodatkowo m.in. przytulia wonna, konwalia majowa, kostrzewa leśna, prosownica rozpierzchła, sałatnik leśny, zachyłka (cienistka) trójkątna. Zaznacza się także ekspansja niecierpka drobnokwiatowego.

W sąsiedztwie kol. Obroty w oddz. 194 m, 197 b, znajduje się niewielki, podmokły obszar torfowiska przejściowego porośnięty zaroślami łozowymi, przewidywany do ochrony w formie użytku ekologicznego Stare Miasto - Łozowiska. Woda stagnuje tu między krzewami wierzb. Mchy rosną kępkowo wśród płytkich rozlewisk zarastanych przez m.in. czermień błotną, żabiściek pływający i okrężnicę bagienną. Runo bogate jest w gatunki szuwarowe i torfowiskowe m.in. wełniankę wąskolistną, bagno zwyczajne, żurawinę błotną, borówkę bagienną, mannę mielec, sit sztywny, sit rozpierzchły, mietlicę psią, siedmiopalecznik błotny, fiołek błotny oraz liczne turzyce (m.in. turzyca prosowa, turzyca nibyciborowata, turzyca dzióbkowata). Rozproszone kępy tworzą ponadto: trzęślica modra, pałka szerokolistna. W warstwie mszystej dominuje torfowiec nastoszony, mokradłosz olbrzymi.

Charakterystycznym fragmentem lasu jest Klasztorne Bagno. Na południowy zachód od Niekanina (oddz. 192, 193) oraz na obrzeżach torfowiska koło Kolonii Obroty (oddz. 194) występują silnie zniekształcone brzeziny bagienne. W drzewostanie w dużym zwarciu (80-90%) rośnie brzoza omszona (do 80 cm/12 m), w podszycie spotykana jest kruszyna pospolita i jeżyny. W runie dominuje trzęślica modra i sit rozpierzchły. Miejscami obficie występują paprocie: wietlica samicza, nerecznica błotna. Sporadycznie występuje fiołek błotny, turzyca pospolita oraz kilka innych gatunków szuwarowych. W warstwie mszystej występują gatunki borowe, bardzo rzadko zaś: próchniczek blotny, torfowiec nastroszony, torfowiec ostrolistny, płonniki - pospolity i cienki.

W wydzieleniach 192 b,h,j,k,l; 193 f; 195 a; 200 i, dominuje siedlisko boru mieszanego bagiennego. Są to fragmenty lasu z bardzo płytkim poziomem wód gruntowych. Wydzielenia te o łącznej powierzchni 18,64 ha, sklasyfikowano jako ostoje różnorodności biologicznej.
Na wschodniej ścianie oddz. 192 c,d,i, 195d oraz wokół mokradeł w oddz.192a wykształciły się łozowiska z wierzbą szarą Salicetum pentandro-cinereae. Panują tu szerokolistne wierzby: wierzba uszata, wierzba szara, wierzba pięciopręcikowa. Porasta je biota porostów obfitująca w gatunki chronione, skrajnie rzadkie i wymierające w skali kraju. Gatunkiem najcenniejszym spośród nich jest kobiernik orzęsiony, dla którego utworzono dwie strefy ochronne, w oddz. 195d i 192c,d. W towarzystwie kobiernika występują: biedronecznik zmienny, biedronecznik Jeckera, przystrumycznik pustułkowy, przystrumycznik dziwlikowy, nibypłucnik wątpliwy, szarzynka skórzasta, tarczownica pogięta, żółtlica chropowata, pustułka rurkowata, brązowniczka zielonawa, soreniec dachówkowaty, odnożyca mączysta, brodaczka sp. i inne.

Grzyby wielkoowocnikowe stwierdzone w kompleksie Obrowskie Sosny: błyskoporek podkorowy, smolucha świerkowa, świecznica rozgałęziona, popielatek torfowiskowy, krążkownica wrębiasta, maczużnik nasięźrzałowy, rozetka wierzbowa, orzechówka mączysta, uszko czarne, gęstoporek cynobrowy, klejoporek dwubarwny, klejoporek winnoczerwony, woskowniczek jamkowaty.

Las znajduje się w granicach Obszaru Natura 2000 "Dorzecze Parsęty".
Część lasu stanowi obszar ochrony pośredniej ujęcia wody Bogucino.

Prawdopodobnie las był własnością klasztoru żeńskiego benedyktynek zlokalizowanego w Budzistowie. W 1277 roku akt fundacyjny klasztoru wydał biskup kamieński Herman von Gleichen. W literaturze niemieckiej określany był jako Klasztor Staromiejski. Stąd nazwa Klasztorne Bagno w części obszaru lasu.